از طرف بدبخت ترین جماعت کشاورزان ایران که عنوان فقیر ترین قشر جامعه را از سال 1380 تصاحب کرده اند و همچنان به خاطر بی توجهی مسئولین در بدبختی و فقر و فلاکت زندگی میکنند. البته در دوره رئیس جمهور محبوب احمدی نژاد توجه خاصی شد اما افسوس که نظام سرمایه داری نگذاشت ایشان هم به کشاورزان خدمت کنند . وقتی سرمایه دار با وارد کردن چایی خارجی که سرشار از مواد سمی هست و با این کار: اول صدها میلیارد دلار استفاده به جیب یک نفر رفت دوم: ذائقه مردم عوض شد که خود از مصادیق تهاجم اقتصادی بود سوم : انبارهای چای پر شد از چای خشک که دولت خریداری کرده بود و مهمترین بخش که ضربه خورد باغات چای کشور ما ایران 60% رها شد چون کشاورزان پیش خانواده خود شرمنده بودنند و مجبور شدند برای امرار معاش به کارگری روز مزد و کارهای ساختمانی بپردازند .یک تحقیق علمی در سال 86 انجام شد و نشان داد اگر پولی که بابت واردات یک سال چای خشک از طرف دولت خرج میشود صرف خرید برگ سبز و تبدیل آن به چای خشک شود حداقل 5 سال میتوانند با افزایش تورم از چایکار برگ سبز بخرند. که در سال اصلاح الگوی مصرف این کار دور از انتظار نیست . امسال تا این تاریخ هنوز هیچ مسئولی توان ندارد که دستور دهد کارخانجات چای گیلان باز شوند و برگ سبز مردم را بخرند البته کارخانه دار هم حق دارد چون کارخانه دار میگوید چای سال 87 هنوز در انبار هست و جایی ندارد که چای جدید را خشک کند. معلوم نیست زور چه کسی میرسد که این مشکل را حل کند.
راه حل:
1- جلو گیری از ورود چای خارجی به مدت 1 سال بطور کامل و سرو سامان دادن به تجار سرمایه داری که دولت هم توان مقابله با آنان را ندارد.
2- خرید چای از طریق بخش خصوصی با حاکمیت دولت البته با توجه به رعایت اصل 44 قانون اساسی که ضمانت اجرایی آن را دولت قبول کند .
3- قرار دادن چای ایرانی در سبد کالای خانوار.
4- استفاده از چای ایرانی در تمامی پادگانها و ارگانهای دولتی و تمامی نهادها یعنی در همه جایی که الان دارند چای خارجی مصرف میکنند.
5- و کارهایی که کارشناسان اقتصادی میدانند و......

با تشکر چایکار شمالی